थंडीची लाट सगळ्या घरादारातून फिरली

ताटातल्या तीळांनाही मग हुडहुडी भरली ।

त्यांनी पाहील मग आसपास गरम होण्यासाठी

तर गँसवर त्यांना दिसली भली कढई मोठी ।

कढईत तीळांनी मारल्या उड्या भराभर

आनंदाने तिथे नाचत राहीले खाली वर ।

साखरेचा काटेरी कोट तिथे प्रत्येकाला मिळाला

थंडीचा त्रास मग कुठल्या कुठे पळाला ।

पांढ-या शुभ्र कोटांमुळे तीळांच सौंदर्य खुललं

'हलवा' हे नवं नाव त्यानी धारण केलं ।

विसर पडण्या दिवसराती,

सागरातूनही भरती ओहोटी,

काल चक्राला त्या असतेगती,

मात्र आठवणींना नसे सोबती,

ऋतु वसंता बहर येतो,

मनोमन हे त्यातच रमते,

चैतन्याला पाहण्या जातो,

मात्र अमोलिक काहीच नसते.......!